Sekcja 1 – Poranna modlitwa do świętego Peregryna w cieniu choroby

Siostro, wiem, że choroba jest jak ciężar, którego nikt nie chce nieść. Rak – to słowo, które budzi lęk, które sprawia, że serce drży, a myśli zaczynają krążyć w ciemnościach. To choroba, która próbuje odebrać nadzieję i radość, która czasem wydaje się jak noc bez gwiazd. Ale właśnie w takich chwilach Bóg przychodzi najbliżej – nie z krzykiem, lecz z cichym szeptem: „Nie jesteś sama.”

Twoja modlitwa o poranku ma moc otworzyć serce na ten szept. Każde słowo, które wypowiadasz, staje się jak płomień w ciemności. W tej modlitwie prosimy świętego Peregryna – on sam przeszedł przez chorobę, on zna ból ciała i lęk duszy. A jednak Bóg go dotknął i uzdrowił. Dlatego dziś jest patronem tych, którzy cierpią na raka. On wie, jak boli, ale też wie, jak wielka jest moc modlitwy.

Siostro, kiedy Twoje ciało cierpi, dusza może wciąż śpiewać Bogu pieśń ufności. Właśnie to uczyni Twoją modlitwę tak potężną – bo nie będzie to tylko błaganie o zdrowie, ale akt wiary, że Bóg ma moc przemienić Twoją historię w źródło nadziei.

A może zapytasz teraz w sercu: „Czy naprawdę moja modlitwa i wstawiennictwo świętego Peregryna mogą przynieść uzdrowienie?” Odpowiedź kryje się w tym, co powiem Ci w następnej części…

Sekcja 2 – Moc wstawiennictwa świętego Peregryna i tajemnica wiary

Siostro, w poprzedniej części zostawiłem Ci pytanie: czy naprawdę modlitwa, skierowana do Boga przez wstawiennictwo świętego Peregryna, może przynieść uzdrowienie? Odpowiedź jest ukryta w sercu samej wiary.

Rak to choroba, która wydaje się silna, bezwzględna, odbierająca spokój całej rodzinie. Ale pamiętaj – żadne cierpienie nie jest większe od mocy Boga. On, który stworzył każdą komórkę Twojego ciała, zna też drogę Twojego uzdrowienia. I czasem to uzdrowienie przychodzi przez lekarzy, czasem przez siłę ducha, a czasem – przez cud. Właśnie dlatego Kościół daje nam świętych, którzy wstawiają się za nami u Boga. Święty Peregryn jest jednym z nich – patronem, który przeszedł przez ból choroby nowotworowej i został uzdrowiony dotknięciem łaski. On nie jest daleko od Ciebie. On wie, co czujesz, bo sam tam był.

To dlatego Twoja modlitwa ma moc. Bo gdy prosisz świętego Peregryna o wstawiennictwo, nie idziesz sama do Boga – idziesz z przyjacielem, który zna drogę cierpienia, ale też drogę uzdrowienia. Twoje łzy są mu znane, a Twoje westchnienia bliskie jego sercu.

Pamiętaj, że modlitwa nie zawsze przynosi odpowiedź taką, jakiej oczekujemy. Ale zawsze przynosi odpowiedź najlepszą. Bo Bóg patrzy szerzej niż my – widzi sens nawet tam, gdzie my widzimy tylko chaos. W chorobie często pytamy: „Dlaczego ja? Dlaczego teraz?” Ale w wierze odkrywamy inne pytanie: „Panie, co chcesz uczynić w moim życiu przez to doświadczenie?” To jest droga, która prowadzi nie do rozpaczy, ale do nadziei.

Święty Augustyn powiedział kiedyś: „Wierze nie brak dowodów, ale brakuje jej cierpliwości.”

Te słowa są jak światło dla każdego, kto walczy z chorobą. Bo łatwo zwątpić, gdy leczenie trwa długo, gdy pojawiają się kolejne trudności, gdy ból staje się codziennym towarzyszem. Ale cierpliwa wiara to taka, która nie poddaje się, nawet gdy droga jest ciemna. Ona trwa i ufa, że Bóg ma ostatnie słowo – a tym słowem nie jest choroba, lecz życie.

Siostro, Twoja modlitwa do świętego Peregryna nie jest pustym rytuałem. To dialog serca z Bogiem. To wołanie, które dociera przed Jego tron. A kiedy Bóg słyszy Twoje wołanie, przychodzi z łaską – czasem przemienia ciało, czasem daje pokój duszy, a czasem jedno i drugie. Nie wiesz, w jaki sposób On odpowie, ale wiesz, że odpowie zawsze.

Pomyśl o tym tak: każda Twoja modlitwa jest jak kropla wody, która spada na suchą ziemię. Z początku nie widać zmian. Ale kropla po kropli ziemia zaczyna pić wodę, a potem – rodzi kwiat. Tak samo Twoje modlitwy o uzdrowienie. Może dziś nie widzisz efektów. Ale Twoja wytrwałość sprawia, że łaska powoli wnika w Twoje życie, aż w końcu zakwitnie owocem, który Bóg przygotował.

Dlatego, Siostro, nie ustawaj. Każde poranne „Święty Peregrynie, módl się za mnie” jest krokiem bliżej do pokoju serca i do uzdrowienia. Wypowiadaj te słowa z wiarą, a Bóg będzie działał.

A teraz, Siostro, zaproszę Cię do jednego gestu, który stanie się Twoim świadectwem i Twoją nadzieją. Proszę, abyś w komentarzu pod tą modlitwą napisała słowa: „Święty Peregrynie, wstawiaj się za nami.”

Niech te słowa będą Twoim wyznaniem wiary i Twoją prośbą o opiekę – nie tylko dla Ciebie, ale i dla wszystkich chorych, którzy potrzebują światła i nadziei.

A w kolejnej części pragnę Ci pokazać, że modlitwa o uzdrowienie nie dotyczy tylko ciała. Ona dotyka też serca, które czasem choruje z powodu lęku i bezradności. Jak Bóg leczy serce w cieniu choroby? O tym powiem Ci już za chwilę…

Sekcja 3 – Modlitwa o uzdrowienie serca i ciała w chorobie raka

Siostro, w poprzedniej części mówiłem Ci, że modlitwa o uzdrowienie nie dotyczy tylko ciała. Bo ciało i dusza są ze sobą nierozerwalnie związane. I choć rak dotyka ciała, bardzo często jego najcięższe skutki uderzają w serce. Pojawia się lęk, bezradność, smutek, czasem gniew. To właśnie one sprawiają, że dusza zaczyna gasnąć szybciej niż ciało. Ale Bóg, który zna całego człowieka, pragnie uzdrawiać także Twoje serce.

Siostro, przyjrzyj się sobie. Ile razy, gdy usłyszałaś diagnozę albo kolejne trudne słowa lekarzy, poczułaś, że serce w Tobie zamarło? Ile razy budziłaś się o świcie z ciężarem, który nie pozwalał spokojnie oddychać? Ile razy patrzyłaś w lustro i widziałaś w oczach nie tylko zmęczenie, ale i cichy strach? To są chwile, w których serce krzyczy o uzdrowienie.

Święty Peregryn sam przeżywał takie chwile. Był chory na raka, a jego ciało powoli odmawiało posłuszeństwa. Ludzie wokół patrzyli na niego z troską, ale on sam nosił w sercu ciężar, którego nikt nie mógł mu zabrać. Dopiero kiedy całkowicie oddał siebie Bogu, w ciszy modlitwy, poczuł, że jego serce zostało dotknięte nadzieją. I zanim Bóg uzdrowił jego ciało, uzdrowił jego duszę.

Tak samo jest z Tobą, Siostro. Zanim Bóg odpowie na Twoje prośby o zdrowie, On pragnie uleczyć Twoje serce. Chce, abyś przestała żyć w lęku i niepewności. Chce, abyś każdego poranka mogła powiedzieć: „Panie, ten dzień jest w Twoich rękach, a moje życie w Twoim sercu.” Taka modlitwa sprawia, że nawet w najtrudniejszych chwilach dusza znajduje spokój.

Pomyśl, Siostro, jak wielkim cudem jest pokój serca. Możesz nadal walczyć z chorobą, możesz nadal przechodzić przez trudne leczenie, a jednak Twoje wnętrze pozostaje jasne, spokojne i silne. Ludzie będą się dziwić: „Skąd masz tę siłę?” A Ty będziesz wiedziała – to Bóg dotknął Twojego serca.

Wiem, że czasem trudno to przyjąć. Bo naturalne jest pragnienie, by od razu zobaczyć uzdrowienie ciała. Ale zobacz, Siostro, jak mądrze działa Bóg – On najpierw daje Ci siłę w sercu, abyś mogła przejść drogę, którą idziesz. Bo serce wypełnione pokojem potrafi nieść ciało nawet wtedy, gdy ono się buntuje.

Znam historie ludzi, którzy walcząc z chorobą, odkrywali niezwykły dar – że stawali się świadectwem dla innych. Ich uśmiech w bólu, ich pokój w cierpieniu, ich nadzieja mimo wszystko – to były cuda większe niż niejedna ludzka terapia. Bo uzdrowione serce promieniuje na wszystkich wokół. I tak samo Twoje serce, Siostro, może stać się światłem dla innych.

Ale jest jeszcze coś, co Bóg pragnie Ci dać w tym procesie. Bo oprócz uzdrowienia serca, On przygotował dla Ciebie coś jeszcze głębszego…

Sekcja 4 – Modlitwa do świętego Peregryna, która niesie nadzieję innym

Siostro, powiedziałem Ci wcześniej, że Bóg najpierw uzdrawia serce, zanim dotknie ciała. Ale jest jeszcze coś, co czyni w tajemnicy – Twoją modlitwę przemienia w dar nie tylko dla Ciebie, lecz także dla innych. Bo kiedy kobieta, matka czy babcia klęka i w cichości oddaje Bogu swój ból, wtedy jej modlitwa ma moc obejmować także tych, którzy przeżywają podobne cierpienia.

Święty Peregryn był nie tylko człowiekiem, który doświadczył uzdrowienia. On był także świadkiem, który swoją historią dodawał otuchy innym chorym. Dziś jego życie jest światłem dla milionów ludzi na całym świecie. I Ty, Siostro, modląc się do niego, wchodzisz w tę samą przestrzeń – Twoje wołanie nie pozostaje tylko w Twoim sercu. Ono łączy się z modlitwą tysięcy kobiet, które każdego dnia powierzają swoje życie i życie bliskich Bogu.

Pomyśl, jak niezwykłe jest to, że Twoje cierpienie może stać się źródłem nadziei dla kogoś innego. Kiedy wnuki widzą Twoją wiarę, uczą się, że modlitwa jest mocniejsza niż lęk. Kiedy ktoś z rodziny patrzy na Ciebie i widzi, że mimo bólu nie tracisz pokoju, sam nabiera odwagi. A kiedy włączasz się w modlitwę Kościoła, w modlitwę wspólną, to Twój głos łączy się z chórem, który naprawdę porusza Niebo.

Widzisz, Siostro, w Bożych planach nic nie jest zmarnowane. Nawet Twoja choroba, nawet Twoje łzy – wszystko może zostać przemienione w dar dla innych. Twoja modlitwa do świętego Peregryna może być błaganiem nie tylko o Twoje uzdrowienie, ale także o pokój serca i siłę dla wszystkich chorych. I choć nie znasz ich imion, Bóg zna. On widzi, że Twoja modlitwa jest szeroka, że nie zatrzymuje się na Twoim cierpieniu, ale ogarnia także innych.

Siostro, wiedz, że kiedy wypowiadasz słowa: „Święty Peregrynie, módl się za nami”, wtedy Twoje „za nami” obejmuje wszystkich – sąsiadkę, która walczy z chorobą, przyjaciółkę, która straciła siły, a nawet ludzi na drugim końcu świata, których nigdy nie spotkasz. Twoja modlitwa jest jak promień światła, który rozchodzi się coraz szerzej, aż obejmuje serca wielu.

I w tym właśnie tkwi piękno modlitwy. Ona nigdy nie jest samotna. Zawsze jest wspólnotą. Nawet jeśli modlisz się w ciszy, nawet jeśli w domu nikt nie wie, że właśnie teraz klękasz i powierzysz Bogu swoje wnętrze – Twoja modlitwa staje się częścią większej modlitwy Kościoła. To jest ta tajemnica, która daje nadzieję: że nigdy nie jesteś sama w błaganiu.

Siostro, właśnie dlatego Twoje modlitwy o uzdrowienie są tak ważne. Nie tylko dla Ciebie. One są ważne także dla Twojej rodziny, dla Twojej wspólnoty, dla tych, którzy może nie potrafią już się modlić, bo stracili siłę. Ty możesz stać się głosem także za nich.

Dlatego chcę Cię dziś zaprosić do jednego prostego gestu wiary i wspólnoty. Proszę, abyś w komentarzu pod tą modlitwą napisała słowa: „Jezu, daj nadzieję chorym.”

To będzie Twoje wyznanie i Twoje błogosławieństwo dla innych. To będzie znak, że Twoja modlitwa, choć zrodzona z cierpienia, obejmuje także wszystkich, którzy dzisiaj czekają na światło.

A w następnej części chcę Ci pokazać jeszcze jeden cud modlitwy – że przez Twoje oddanie Bogu choroba nie ma ostatniego słowa. Bo On potrafi przemienić nawet cierpienie w źródło łaski i życia. Jak to możliwe? O tym opowiem Ci już za chwilę…

Sekcja 5 – Choroba i rak jako droga do spotkania z Bogiem

Siostro, wiesz już, że Twoja modlitwa do świętego Peregryna jest źródłem pokoju i nadziei, nie tylko dla Ciebie, ale i dla innych. Teraz chcę Ci pokazać jeszcze coś głębszego. Bo choroba, która wydaje się największym ciężarem, może w tajemnicy stać się drogą do spotkania z Bogiem w sposób, którego być może nigdy wcześniej nie doświadczyłaś.

Rak jest jak noc, która nagle spada na życie. Nikt jej nie planuje, nikt jej nie pragnie. A jednak, gdy przychodzi, człowiek odkrywa, że musi się zatrzymać. Że musi spojrzeć na życie inaczej. I to właśnie w tej ciemności Bóg zaprasza do szczególnej bliskości. Bo kiedy zabiera nam pewność, że sami możemy wszystko kontrolować, wtedy otwiera przed nami przestrzeń prawdziwej ufności.

Siostro, pomyśl – ile razy w zdrowiu odkładałaś modlitwę, bo było tyle zajęć, tyle spraw? Ile razy czułaś, że masz siłę, więc nie potrzebujesz Bożej pomocy? A teraz, gdy choroba staje się codziennością, zaczynasz odkrywać, że bez Boga nie ma siły i nie ma pokoju. To trudne doświadczenie, ale jednocześnie święte – bo prowadzi Cię ku głębszemu zjednoczeniu z Tym, który sam przeszedł przez cierpienie.

Chrystus na krzyżu był wzgardzony, odrzucony, samotny. I właśnie tam, na krzyżu, pokazał nam, że cierpienie nie jest końcem, ale drogą do zwycięstwa. Tak samo Twoja choroba może stać się drogą, która prowadzi do spotkania z Nim twarzą w twarz. To spotkanie jest inne niż wszystkie – bo dzieje się w sercu, które już nie ma nic do ukrycia, w sercu, które woła: „Panie, ratuj mnie, bo tonę.”

W takich chwilach Bóg przychodzi cicho, ale wyraźnie. Daje Ci znaki swojej obecności – może przez uśmiech wnuka, który przychodzi i tuli się bez słowa. Może przez przyjaciółkę, która przynosi Ci zupę i zostawia na stole. Może przez lekarza, który mówi: „Jest jeszcze nadzieja.” Te drobne chwile są jak promienie w nocy, w których Bóg mówi: „Jestem z tobą. Nie opuszczam cię.”

Święty Peregryn, zanim został uzdrowiony, przeżywał lata cierpienia. I właśnie wtedy nauczył się modlić głębiej, ufać bardziej, kochać pełniej. Tak samo Ty, Siostro, możesz w tej chorobie znaleźć drogę do modlitwy, jakiej nigdy wcześniej nie znałaś. To nie jest łatwa droga, ale jest to droga, która prowadzi do świętości.

Pomyśl też, jak choroba zmienia Twoje spojrzenie na świat. Nagle to, co wydawało się ważne – pieniądze, obowiązki, drobne konflikty – przestaje mieć znaczenie. A zaczyna liczyć się to, co naprawdę trwałe: miłość, obecność, bliskość Boga. To jest owoc cierpienia, który może stać się błogosławieństwem.

Siostro, wiem, że to trudne słowa. Bo kiedy boli, trudno mówić o błogosławieństwie. Ale w oczach Boga każda Twoja łza jest perłą, którą On zbiera. Każde Twoje westchnienie jest modlitwą. Każdy dzień walki jest krokiem w stronę Nieba. Choroba nie jest więc końcem – ona może stać się początkiem nowej drogi.

I właśnie tutaj, Siostro, pragnę zostawić Ci pytanie, które otworzy przed nami kolejny krok: skoro choroba może być drogą do głębszego spotkania z Bogiem, to czy może stać się także źródłem błogosławieństwa dla Twoich bliskich? O tym powiem Ci już w następnej części…

Sekcja 6 – Błogosławieństwo i uzdrowienie płynące z modlitwy

Siostro, widzisz już, że choroba nie musi być tylko ciężarem. Może stać się drogą do spotkania z Bogiem, źródłem pokoju serca i świadectwem wiary. Ale jest jeszcze coś więcej – Twoja modlitwa, Twoje zaufanie i Twoja wytrwałość stają się błogosławieństwem także dla tych, którzy są blisko Ciebie.

Twoje wnuki, dzieci, przyjaciele – oni patrzą na Ciebie. Widzą Twoje zmagania, widzą Twój ból. Ale widzą też Twoją siłę, która nie bierze się z leków ani z Twojej własnej woli, lecz z modlitwy i zaufania Bogu. To właśnie staje się dla nich lekcją życia – większą niż jakiekolwiek słowa. Twoje „tak” wypowiedziane Bogu w cierpieniu staje się ziarnem, które kiełkuje w ich sercach.

Kiedy wieczorem lub rano, klękasz i mówisz: „Święty Peregrynie, wstawiaj się za mną”, wtedy Twoje dzieci i wnuki uczą się, że w chorobie nie wolno się poddawać, że nadzieja nigdy nie umiera. Twoja modlitwa jest jak otwarte okno, przez które oni także mogą zobaczyć niebo.

Siostro, pomyśl – może właśnie dzięki Twojej wytrwałości ktoś z Twojej rodziny wróci do Boga. Może ktoś, kto dawno odszedł od wiary, zobaczy w Tobie światło i zapragnie sam się modlić. Może Twój przykład stanie się dla innych początkiem drogi do spotkania z Chrystusem. To jest błogosławieństwo, które Bóg daje przez Ciebie – nawet w chorobie.

Bo w Bożych oczach żadne cierpienie nie jest zmarnowane. Kiedy składasz swoje bóle w Jego ręce, On je przemienia. Twoja modlitwa staje się wtedy nie tylko prośbą o uzdrowienie ciała, ale także źródłem łaski dla tych, których kochasz. To jest dar, którego nie widać od razu, ale który dojrzewa w ciszy.

Siostro, wyobraź sobie taki obraz: Twoje modlitwy są jak nici światła, które spływają z nieba. Każda nić dotyka nie tylko Ciebie, ale oplata też Twoich bliskich. Otacza ich ochroną, daje im siłę, prowadzi ich krok po kroku. I choć oni sami nie zawsze to dostrzegają, Bóg widzi. On zapisuje każdą Twoją modlitwę i każdą łzę jako bezcenny skarb.

Dlatego nigdy nie myśl, że Twoje wołanie jest zbyt małe albo nieważne. Przeciwnie – to właśnie ono ma ogromną moc. Bo modlitwa babci, modlitwa matki, modlitwa kobiety wiernej – to jedna z najsilniejszych modlitw, jakie istnieją.

Twoja choroba, Twoja modlitwa i Twoje świadectwo – wszystko to razem staje się błogosławieństwem, które pozostanie w sercach Twojej rodziny na zawsze. A nawet jeśli kiedyś Cię zabraknie, Twoje słowa nie umrą. Będą wciąż żyć w sercach tych, których kochasz, i prowadzić ich ku Bogu.

Siostro, widzisz teraz, że Bóg nie zostawia Cię samej. On daje Ci świętego Peregryna jako orędownika. On daje Ci pokój serca, który przewyższa wszelki rozum. On daje Ci siłę, by Twoje cierpienie stało się błogosławieństwem. I On daje Ci obietnicę, że Twoja modlitwa nigdy nie pójdzie na marne.

Dlatego teraz, kiedy kończymy tę część, pragnę Cię zaprosić, abyśmy wspólnie przeszły do modlitewnego zakończenia – do błogosławieństwa, w którym oddamy Bogu całe Twoje życie i z ufnością powierzymy zdrowie Tobie i wszystkim, którzy walczą z chorobą.

Modlitwa do świętego Peregryna i błogosławieństwo na dzień

Siostro, doszłyśmy razem do końca tej drogi modlitwy. Rozważałyśmy tajemnicę choroby, cierpienia i lęku, ale także nadziei, pokoju i błogosławieństwa, które Bóg daje każdemu, kto z wiarą woła o pomoc. Uczyłaś się, że święty Peregryn nie jest dalekim patronem – on jest blisko, jako brat w cierpieniu i orędownik w niebie. A Twoja modlitwa, nawet ta najprostsza, staje się mostem pomiędzy Twoim sercem a Sercem Boga.

Teraz, w tym świętym momencie, oddajmy wszystkie troski, wszystkie choroby i wszystkie łzy w ręce Jezusa, przez wstawiennictwo świętego Peregryna:

„Panie Jezu Chryste, Ty jesteś Lekarzem duszy i ciała. Ty znasz ból, który niesiemy, i ciężar, który czasem przygniata nasze serca. Przez wstawiennictwo świętego Peregryna prosimy Cię dziś o uzdrowienie – dla nas, dla naszych bliskich, dla wszystkich chorych na raka. Umocnij nasze dusze, aby nigdy nie straciły nadziei. Napełnij nasze serca pokojem, abyśmy potrafiły ufać, nawet wśród trudnych chwil. A jeśli zechcesz, dotknij nas swoją łaską, aby nasze ciała zostały uzdrowione. Panie, w Twoje ręce składamy nasze życie.”

A teraz, Siostro, pragnę pobłogosławić Ciebie i tych, za których się modlisz:

Niech Bóg Ojciec, Stwórca życia, otoczy Cię swoją opieką i podniesie, gdy czujesz się słaba.

Niech Jezus Chrystus, Zbawiciel i Lekarz dusz, obdarzy Cię pokojem i siłą, abyś z ufnością przechodziła każdy dzień.

Niech Duch Święty napełni Twoje serce nadzieją, która nigdy nie gaśnie.

Niech święty Peregryn wstawia się za Tobą i Twoimi bliskimi, wypraszając uzdrowienie ciała i duszy.

A Aniołowie Pańscy niech strzegą Twoich kroków, abyś nigdy nie czuła się opuszczona.

Idź w pokoju, Siostro. Pan jest z Tobą, a Twoja modlitwa została wysłuchana.

Modlitwy polecane na dzisiaj :

Poranna modlitwa do świętego Franciszka

Poranna modlitwa do św. Józefa